zondag 29 januari 2012

Een zoon!

Het is hier al een tijdje stil, maar in tussentijd hebben wij niet stil gezeten!!!

Op 18 januari 2012 werd onze zoon en broer voor grote zus geboren!

Hij kwam wat vroeger dan voorzien en met een keizersnede, 
maar woog toch 3220 g en was 50,5 cm lang!

Het is een schatje, natuurlijk, en we zijn er allemaal meer dan zot van :-)
Alleen 's nachts heeft hij veel last van krampjes en dat zorgt natuurlijk voor lang opzitten met een kronkelende baby... we zijn dus moe, maar tevreden!

Het naaien, knutselen, bloggen zal er voorlopig wel wat bij inschieten, denk ik. Ik geniet nog te veel van het kijken naar onze verse baby, met al zijn grimasjes en zijn lachjes , zijn verwonderd kijken naar de wereld en het licht... Oh, wat heerlijk dat we dit voor een tweede keer kunnen beleven :-D

Tot gauw!!

dinsdag 17 januari 2012

Toegegeven: het smaakt beter dan dat het eruit ziet!

Je kent ze wel die heerlijke lekkernijtjes van Milka die 'nieuw' in de rekken liggen!?


Ik wel!!! 
En als chocoladeverslaafde moet ik zeggen: MMMMMMMMMMMM!! 
Maar duur, voor hetgeen het is én bovendien is het van melkchocolade gemaakt en ik smelt helemaal voor fondant. Hoe zwarter, hoe beter!

Dus, ik ging dat lekkers gewoon namaken en ik zeg het: het is een makkie!
Jullie kunnen lekker meesnoepen als je dit receptje volgt. 
nodig:
100 g pure chocolade
2 flinke eetlepels honing
een flinke hoeveelheid 'Rice Crispies'
een handvol rozijnen (mogen ook nootjes zijn of gedroogde vruchtjes of niets)
een plank
bakpapier


Werkwijze:
(het steekt allemaal niet te nauw, heerlijk!)
 Smelt de chocolade 'au bain marie (of doe zoals ik op een zacht vuurtje, zomaar hop)
voeg de honing toe
Flink roeren

Voeg de rest toe en meng flink!


Kwak nu het geheel op het bakpapier en spatel goed plat.

Vouw het papier dicht en laat platliggend opstijven in de frigo (zo'n uurtje)

Toegegeven: Het ziet er NIET uit, maar.....
Daarna kun je er heerlijke rotsjes van afbreken en de smaak is raak!!

Ik krijg er alweer trek in!!!!


vrijdag 13 januari 2012

hulp i.v.m. draagzak/-doek a.u.b.

Hoihoi luitjes allemaal!
Onze baby zal nu niet lang meer op zich laten wachten en intussen zit ik het net afte speuren op zoek naar de ideale draagzak.
Ik heb al de tri-cotti die uit twee delen bestaat van toen ons meiske geboren was. Het ding deed goed dienst, vooral mijn man kon ermee overweg. Ik minder. Daarom heb ik via 2de-hands een heel net exemplaar van de Lodger shelter gekocht. Die kan ook in maxi-cosi zonder dat je het kindje dus wakker moet maken als het in de auto mee moet na een wandeling of supermarktbezoek.
Toch wil ik ook een draagdoek en /of -zak die ik voor langere tijd kan gebruiken , want bovenstaand vernoemden dragen maar tot een paar maand.

Mijn oog viel wat draagZAKKEN betreft al op
een Mei-tai (van MrMirko)
een Zsazsa (moet ik dan wel nog zelf maken)
een Manduca
een Bondolino 
Storchenwiege baby carrier
en de  Ergo baby Carrier
Allen zien ze er heel confi uit en makkelijk om snel aan en uit te doen. 
Belangrijk is dat ik hem zowel op de buik als op de rug kan dragen. 

Wat doeken betreft, dat ziet er zo ingewikkeld (hihi) uit!! Maar ik kijk toch uit naar jullie ervaringen daarmee.

Wie kan mij helpen meedenken?
Alvast bedankt!!

donderdag 12 januari 2012

even checken...

Als ge denkt: waar zit die toch? 
Wel, ik ben bezig met allerlei practische zaken voor als baby zich aandient.

*Geboortegeschenkjes : check
*'Vluchtkoffer' : check
*Babykleertjes: check
*geboortelijst: check
*enveloppen voor geboortekaartjes voorzien van adressen: euh, in dit computertijdperk blijken wij maar van weinig adressen meer in het bezit te zijn... Er is nog werk aan de winkel dus!
*geboortekaartje kiezen etc: check
*T-shirt geflockt voor grote zus 'IK BEN GROTE ZUS' : check
*Geboortegeschenkjes voor zus om in de klas uit te delen: check
*Opvang voor grote zus: check
Zou ik al een fotootje van alles hier zetten? 

*We zijn er klaar voor... hoewel!?
 Mijn vorige bevalling was zo'n tegenvaller (spoedkeizersnede na uren afzien) dat ik nu 'den track' krijg!
Nog even!!


zaterdag 7 januari 2012

We hebben het geweten...

Nu heb ik in m'n leven al vele katten gehad en steeds ben ik erg gesteld geweest op mijn lieverdjes. Ik zou mezelf ook echt een kattenmens noemen. Het exemplaar dat we echter in de zomer van 2010 van de gewisse achtergelaten-in-de-struiken-dood wisten te redden, valt niet onder die groep. Waarom niet, ocharme, hoor ik u denken, wel hierom:
Hij was zo'n 2 weken oud, z'n oogjes zaten vol etter en hij bibberde zo erg toen we hem hoorden piepen ginds in die struik...  we vonden hem meteen schattig en we ontfermden ons over het beestje. De dochter was er weg van, natuurlijk! Maar, bezint eer ge begint! Want we hebben het geweten!
De euforie van het hebben van zo'n lief pluizenbolletje werd al snel ingewisseld door gezucht en stille verwensingen vooral door de moeder des huizes. Vader en dochter, die eerst hevige fan waren, lieten immers al gauw uitschijnen dat ze dat toch niet goed konden, dat verzorgen,dus werd moeder de vrouw gepromoveerd tot kattenheldin en bejubeld om haar kunnen tot ze het nog ging geloven ook! Dus kweet ik me braaf van mijn taak, denkend ooit een heel aanhankelijk katje te verkrijgen in de plaats voor zoveel zelfopoffering. Maar, dat heb ik geweten....Dat hummeltje moest immers om de twee u worden gespeend met zo'n speciaal bij de apotheek gehaald flesje en dito melkpoeder dat op de juiste temperatuur moest worden gebracht. Eenmaal dat flesje in z'n buurt kwam, ging hij er niet rustig aan liggen lurken, nee... hij plantte z'n jonge doch vlijmscherpe klauwtjes in mijn lijf en beet zich een weg door mijn handen op zoek naar die speen die nota bene voor z'n ongeduldige neus hing. Eenmaal hij het ding in z'n muiltje had, beet hij het volledig kapot en de melk spoot alle kanten op, gelukkig ook IN zijn muiltje. 
Pfff, ik had het toen al kunnen weten dat het geen lieverdje zou worden.
Daarna moest je zien dat je een vod of zo in de buurt had of dat je Mega Mindy-gewijs naar de kattenbak vloog, want eenmaal er vocht in zijn lijfje was gegaan, moest er ander weer uit...
En twee uur later begon het gewoon opnieuw.
Even dacht ik dat onze oude kater zich zou ontfermen over het ukje, maar die stuurde na de eerste kennismaking (lees: aanval van het kleine mormel) letterlijk 'zijn kat' en komt nu maar sporadisch naar huis. Met de grote Labrador kon die kleine het dan wel weer vinden. Zodra hij overging op vaste voeding en buiten ronddartelde, eiste hij een plekje op bij de hond zijn eetbak. Die laatste zette, na een stevige klauw in zijn neus,  een stap opzij tot Zijne Kattigheid' voldaan was. Zo gaat het nog elke dag trouwens.
Nu kunnen die twee ook wel fijn spelen samen. Zo komt de kat 's morgens , als hondlief net buiten komt, lief vleien langs diens snoet en poten tot de hond zich neder vlijt op de grond en met gesloten ogen besluit te genieten van zijn fan van dat moment... tot het loeder hem, elke keer weer, zomaar in de neus bijt. Of dan staat de hond lief te kwispelen met tussen zijn poten, ik zweer het je, een KWISPELENDE kat, tot laatstvernoemde zomaar de poten van die arme loebas als bijtstok gebruikt.
Het is voor ons dagelijks leuk om naar te kijken, dat schouwspel tussen kat en hond, een dagelijks moment van vertier bij het ontbijt waarbij we ons elke keer afvragen wanneer onze hond het nu eindelijk eens zal doorhebben dat het een gluiperd is, die kat.
Maar ook wij lieten ons tot voor kort van tijd tot tijd vermurwen als het kattenbeest aan kwam zetten met zo'n lief snoetje dat je hem wel moet aanhalen. Eén minuut later echter beet hij zich vast in je hand en ik bedoel ook ECHT VAST! 
Nu komt het steeds minder vaak voor dat de mensen in ons gezin zich laten strikken tot een troetelmoment met het heerschap, in tegenstelling tot de hond, en heeft Mr Poezzz zich ontpopt tot binnenglipkoning. Niemand weet hoe of wanneer hij het doet, maar op de meest onmogelijke momenten duikt hij binnen op. Zo ook vanochtend... werden we met zijne heerlijkheid geconfronteerd bij het opstaan. Al was zijn urinegeur hem al voor geweest, want die kon je ruiken tot boven!
Mr werd met het nodige gevloek buiten gekegeld door man(niet meer zo)lief en wij konden op zoek naar de Plaats Delict!
Na enig speur- (en kokhals-)werk, vonden we het getroffen gebied: op het bureau, zo mogelijk op alle papieren die daar lagen én op de harde schijf en tegen onze 'Apple' en op de bureaulamp die onderaan de voet zo'n lekker zuigend anti-slipmatje heeft, en op de printer en tegen de houten muur!(wij wonen in een houtmassief woning) 
"HELL YEAH" moet hij hebben gedacht toen hij zijn sproeikop opendraaide! 
Hell no, denken wij nu als we hem zien staan bedelen om binnen te mogen! 
Hell NO, zullen we nu denken als we nog eens jonge katten aangeboden krijgen door struiken of buurvrouwen of klasgenootjes van de dochter. Want door onze laatste reddingsactie hebben we het geweten!!




Een afbeelding van Zijne Sproeierigheid, zoals mijn man hem zich nu graag voorstelt: onthoofd!! 
(maar dat krijgt hij niet over het weke hart,hoor :-)

Wat zat er nu eigenlijk in?

Een tijdje terug had ik een verrassingsweggever omdat ik 30 volgers had. 
Ik zette me aan het knutselen en maakte er dit pakketje van dat door MiM is gewonnen.


Daar sommigen zich afvroegen wat er nu werkelijk inzat,
hier de onthulling want Mim kreeg de verrassing ondertussen ook.
Er zaten wat frulletjes in om te knutselen en wat zelfgemaakte zaken.
De zelfmaakdingen waren een magneet van een oude munt, een ring van fimo en een placemat-broodwrap en envelopjes.


Nu ga ik verder werken aan het zogeheten 'doopsuiker' 
want de bevalling nadert met rasse schreden...


dinsdag 3 januari 2012

De trollenjas episode één

Na maanden zwoegen in de naailes is de 'tussenseizoenversie' van de dochter haar trollenjas eindelijk een feit! 
De foto toont het niet echt, maar het heeft een recht 'bovenstuk' en dan vanaf de heupen gaat het wat wijder uitlopen.


Het idee haalde ik uit een Ottobre van 2005 (haar geboortejaar) , de stof kocht ik enkele maanden terug van MamaC 
(en we zijn er eeerrruuug blij mee want dochterlief straalt ermee!) 
Ik overlockte erop los tijdens de les en de knoopsgaten maakte ik met mijn eigen Brotherke thuis. 
De knoopjes zijn in de stof zelf en maakte ik met het knopensysteem van 'VanMarieke'
De fleece als voering was een dekentje van Ikea, voor de mouwen gebruikte ik wel echte gladde voering van bij Veritas omdat dat beter 'sliert'.

De capuchon kan met een rits open.




De bedoeling is dat er dan nog een dikke wintervoering inkomt 
nl. dat stofke dat ik gebruikte voor het gilet
Die wintervoering moet er met drukknopen inkomen en daarvoor moet ik naar de naailes wegens te moeilijk op m'n eentje... 
Er komt dus nog een vervolg, maar voorlopig kan dochterlief (en fan) het jasje aan!!! 

en wat heb ik er weer spijt van dat ik nooit echt mooie foto's kan tonen van mijn werk...

maandag 2 januari 2012

Beste wensen lieve mensen!!!

Aan alle lieve volgers van mijn blogje, 
aan al wie hier af en toe een lieve reactie achterlaat, 
aan iedereen die hier een beetje inspiratie vindt...

Gelukkig Nieuwjaar!!!



Moge 2012 liefde, geluk, gezondheid, plezier en creativiteit met zich meebrengen!!!

Liefs

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...